Pierze

Młody perkoz dwuczuby (Podiceps critatus)

Dodano: 2009.09.16 22:17

Wyświetleń: 1077

Perkoz dwuczuby (Podiceps cristatus) - średni, wędrowny ptak wodny z rodziny perkozów, zamieszkujący większość Europy i Azji Środkowej oraz w południowej i środkowej Afryce. Izolowane populacje w Australii i na Nowej Zelandii. W Polsce liczny ale zimuje rzadko, głównie na Bałtyku. Odlatują do Europy Zachodniej i nad Morze Śródziemne. Przeloty III- IV i VIII - XII.
Upierzenie godowe: długa biała szyja, na głowie dwa ciemnobrązowe czuby i rdzawo-czarne bokobrody. Wierzch ciała ciemnobrązowy, boki brązowo-rdzawe. Biała pierś. W upierzeniu spoczynkowym brak bokobrodów, czuby ledwo zaznaczone.
Spotkać go można na jeziorach i stawach, rzadziej wolno płynących rzekach, z pasem przybrzeżnych trzcin. Unika jednak zbiorników całkowicie zarośniętych, a częściej od innych perkozów widywany na otwartej wodzie. W czasie wędrówek spotykany na wybrzeżach morskich. Rzadko go można zobaczyć lecącego, a jeżeli to już ma miejsce, to leci nisko nad lustrem wody.
Gniazdo robi na wodzie w strefie rzadkich trzcin lub innych roślin wodnych wystających ponad powierzchnię. To pływająca, zakotwiczona za pomocą wbudowanych w nie roślin, sterta roślin wodnych i błotnych. Zazwyczaj gniazduje pojedynczo, ale odnotowywano też kolonie. Po charakterystycznym dla tego gatunku tańcu godowym, samica składa raz do roku od 3 do 6 jaj białych, które z czasem pod wpływem związków wydzielanych z gnijących roślin ciemnieją i stają się oliwkowo-brązowe. Para wysiaduje jaja około 28 dni. Młode uzyskują lotność po 2 miesiącach. Pisklęta perkoza dwuczubego mają głowę i szyję białe z ciemnymi podłużnymi pasami. Umieją pływać od pierwszego dnia życia. Przez pierwsze trzy tygodnie wolą jednak jeździć na grzbietach rodziców, tak ukryte w upierzeniu, że na zewnątrz wystają tylko ich głowy. Pozostają tam nawet wtedy, gdy dorosły ptak nurkuje w pogoni za rybami. Często jednak wypływają wówczas niczym korki na powierzchnię wody. Młode karmione są najpierw owadami, potem drobnymi rybkami. Nawet kiedy młode perkozy umieją już doskonale nurkować i zdobywać pożywienie, w dalszym ciągu, w natarczywy sposób domagają się karmienia przez rodzica. Dorosłe ptaki walczę o swoje terytorium i przepędzają intruza. Perkozy żywią się małymi rybami (do 12 centymetrów), owadami, skorupiakami, mięczakami, kijankami i żabami uzupełnionymi pokarmem roślinnym. Pokarm zdobywają nurkując na około 30 sekund do głębokości 40 metrów. Ptaki często pływają z pochyloną głową i zanurzonymi dziobami. Wypatrują w ten sposób ryb. Co ciekawe zdarza się że zjadają własne pióra, karmią nimi młode. Chroni to ich żołądki przed ostrymi ośćmi ryb, a także pomaga w usuwaniu resztek pożywienia z przewodu pokarmowego..